annemi ne zaman düşünsem kendimi suçlu hissederim

Anlamıyorum, neden?
Yanlış birşey yaptığımdaki acıyan bakışından mı acaba? Bir gün ölecek olmasından mı?
Hepimiz ölcez. annemin ölümü daha üzücü ondan mı acaba?
İçimi burkan bi ninni söylerdi bana, ondan mı acaba? ya da çok yorduk, üzdük kadını ondan mı ki?
Biz olmasak daha iyi yaşardı sanki..
Annemi düşününce hep içim acır..
Yaşanmamış, adanmış bi hayat onunkisi..
Ona bişey alsam, mutlu olur belki ama suçluluğum geçmez bir türlü.
Ona ne desem de hem ona ilaç olsa, hem bana?
Annemi ne zaman düşünsem kendimi suçlu hissederim..

diyaloglar

1.

-selam

-selam, naber?

-iyidir, senden?

-ben de iyiyim, saol.

-nasıl geçti tatil?

-çok iyiydi, senin?

-benim biraz iş oldu, yorucu ama zevkli. eğlendim. aç mısın, birşeyler yiyelim mi?

-olur valla, ne yicez?

-bakalım iu tarafa dağru, pizza yer misin?

-yerim tabi

-ee neler yaptın anlat bakalım?

2.

-teşekkürler sunum için. öncelikle eline sağlık, ancak şurası şöyle olmuş, burası böyle, şunu keşke şöyle deseydin, bunu nasıl yaptın?

-onu şöyle şöyle yaptım, o yüzden öyle dedim.

-niye şöyle yapmadın da, şöyle demedin?

-yani, kem küm

-şu ne anlama geliyor?

- o şu demek.....

-peki teşekkür ederim, güzel bir çalışma olmuş, tebrikler..

yemek saati

bir yemek saatimizin olması ne lüzumsuz. her gün aynı saatte yemek yiyorum. bu ne saçma.

8.35 kahvaltı, 12.40 öğle atıştırması, 16-17 gibi akşam yemeği, onu atlarsam da 21-22 gibi gece atıştırması.

çok yorucu bu her gün hergün. üstelik hiç acıkmıyorum, ve doymuyorum da yiyince. sadece biraz karnım gurulduyor yemeden önce, sonrasında da şişlik hissediyorum.

nefret etmeye başladım ye-hazmet-çıkar döngüsünden.

çabuk enerji almanın ve kolay çevirmenin bir yolu var mı? bilen var mı? söyleyebilecek var mı?

çok ihtiyacım var bu bilgiye.