"Vakit"

"Onunla güzel vakit geçiriyoruz" dedi lafın orta yerinde. Bi an gözlerim büyüdü. farketti mi şaşkınlığımı bilmem. Sonra devam etti nasıl güzel vakit geçirdiklerine.
Bense orda kaldım. hala da oradayım. "Güzel vakit geçiriyoruz". Sonuçta "vakit geçiriyoruz". Ürperiyorum. Düşünsenize sevmek, sevilmek bi yana "güzel vakit geçiriyoruz". Çok mu abarttım bu zaman olgusunu, biraz öyle gelmeye başladı ama, otuz yaşına da gelmedim daha ama, sanki, içten içe köpürüyorum, kaynıyorum, zamanım elden gidiyor diye. Ne çıkacak bu fokurdamanın peşinden merak ediyorum çok. Ama çok daraldım, bunaldım. heyecanlandırmıyor beni yaşamak. Hele de vakit geçirmek, hele de biriyle vakit geçirmek, hele de biriyle güzel vakit geçirmek. Hiç hem de hiç heyecanlandırmıyor.
Koptum bu alemden. tepelerden bi yerlerden seyrediyorum da sanki, ne sıkıcı bi filmmişim gibi.
Bugün sordum bikaç kişiye, "sizce bende sıkıcı-itici olan nedir?" diye. kimi sorumu kapris gibi algıladı, defetti beni başından, kimi ciddiye aldı, geribildirim sundu; dengesizmişim ben, ne zaman sert davranacağım belli olmuyormuş, haklıydı da.
Yetmedi yine de, yetmedii bu kadar sorgulama.
Tuhaf bir ruh halindeyim. Hiç böyle sıkılmamıştım.